Bas (34) leeft met hiv: ‘Zolang we zwijgen, blijft het stigma bestaan

Stel je even voor: je bent twintig, je woont net in Engeland voor je dansopleiding, je leven moet eigenlijk nog beginnen… en dan hoor je dat je hiv-positief bent. Dat overkwam Bas. Ver weg van zijn vrienden en familie, zonder iemand bij wie hij terechtkon, kwam die klap keihard binnen. Hij liet zich testen omdat hij iemand aan het daten was en ze samen een stap verder wilden gaan. Geen symptomen, niks aan de hand — tot het ziekenhuis belde dat hij moest langskomen. “Ik wist meteen dat het hiv was,” vertelt hij. “En dat was heftig. Je bent jong, bezig met je toekomst… en ineens staat alles stil.”

De eenzaamheid maakte het nog zwaarder. Hij vroeg zich af: vinden mensen me nog aantrekkelijk? Kan ik ooit normaal daten? Uiteindelijk deelde hij het met zijn decaan, die ervoor zorgde dat hij naar Nederland kon om het zijn ouders te vertellen. Dat gesprek was moeilijk, vooral omdat zijn ouders nog het angstbeeld kennen uit de jaren ’80, toen hiv werd neergezet als een doodsvonnis.

Volgens Bas bestaan die misvattingen nog steeds. Mensen denken vaak dat hiv besmettelijk is in alledaagse situaties, of dat zorgverleners extra maatregelen moeten nemen — allemaal onzin. Bas slikt nu elke dag één pil, waardoor het virus in zijn bloed zó laag is dat hij het niet kan overdragen. “Mensen weten dat niet. Daarom is dat stigma er nog steeds.”

Precies dát is waarom Bas zich nu uitspreekt. Hij wil duidelijk maken dat hiv niet iets is om in stilte te dragen, en dat kennis het stigma kan breken. “Zolang we blijven zwijgen, blijven mensen bang. Het is juist belangrijk om wél te praten.”

Op Wereld Aidsdag heeft hij één boodschap: wees niet bang voor de waarheid. “Hiv is niet wie je bent — het is iets waar je mee leeft. En daar kan je oud mee worden, écht oud.”

Meer weten?