Dit kun je verwachten van ‘The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes’

Indrukwekkend verhaal

Om maar meteen antwoord te geven op de vraag in de inleiding: het komt allemaal neer op je persoonlijke voorkeur. De originele trilogie is voornamelijk zo geliefd vanwege de geweldige acteerprestaties van Jennifer Lawrence, maar dat wil absoluut niet zeggen dat Tom Blyth onder doet voor de actrice. The Ballad of Songbirds & Snakes speelt zich 64 jaar voor de gebeurtenissen in The Hunger Games (2012) af en laat zien welke belangrijke gebeurtenissen ertoe hebben geleid dat Coryo de tirannieke president van het dystopische Panem wordt.

Ondanks dat de eens zo prestigieuze Snow-familie na de oorlog uit de gratie viel, zien we in The Ballad of Songbirds & Snakes een levenslustige Coryo. De tiende Hunger Games staan op het punt om los te barsten en studenten van de Academy kunnen niet wachten om een tribute, inwoner van de armoedige districten, naar de overwinning te leiden. De winnaar gaat ervandoor met de Plinth Prize, wat onder meer een grote som geld en een luxe leven in het Capitool inhoudt. Voor Coryo is dit dus een uitgelezen kans om net als zijn voorouders in het geld te zwemmen en de naam van zijn familie in ere te herstellen. Daarnaast wil hij ook dat kijkers van de Hunger Games zien dat de tributes meer zijn dan barbaren die de vrede in het welvarende Capitool willen verstoren. Dat levert vooral in de eerste helft van de film indrukwekkende scènes op.

Sluwe vos

Zo is de dynamiek tussen Coryo en zijn jeugdvriend Sejanus Plinth (Josh Andrés Rivera) alleen al het kijken van de film waard. Hoewel Coryo graag de Plinth Prize wil winnen, wil hij eigenlijk niets liever dan een leven opbouwen met Lucy. Dat gaat echter niet zonder slag of stoot, waardoor de 18-jarige student er letterlijk alles aan doet om zijn tribute te laten winnen. Je krijgt dan ook snel door hoe sluw de toekomstige president al is in zijn tienerjaren. Tegelijkertijd treedt Sejanus op als zijn goede geweten waar hij altijd op kan rekenen, maar naarmate het verhaal vordert, veranderen de verhoudingen tussen de twee jeugdvrienden op dramatische wijze.

Geweldige acteerprestaties

Oerigens imponeren niet alleen Tom Blyth en Josh Andrés Rivera met hun acteerskills. Ook de veelgeprezen Viola Davis weet haar rol als Dr. Volumnia Gaul, wetenschapper en Head Gamemaker van de Hunger Games, verbluffend goed te vertolken. Gaul is minstens net zo sadistisch als dat ze bedachtzaam is en dat zien we terug in de omgang met studenten. Zo is niemand veilig voor haar bedenkelijke uitvindingen en heeft ze al vrij snel door dat Coryo moreel wendbaar is. Daarnaast is ook Casca ‘cas’ Highbottom (Peter Dinklage) een genot om naar te kijken. De medebedenker van de Hunger Games windt er geen doekjes om dat hij Coryo haat. De dialogen tussen Coryo en Cas zijn op zijn minst meesterlijk te noemen en geven fans een inkijkje in het ontstaan van de Hunger Games en de turbulente vriendschap die Cas had met Coryo’s vader.

Lucy Gray

De grootste verrassing van de film is echter de performance van Rachel Zegler. Vanaf het moment dat de actrice als Lucy Gray Baird in beeld verschijnt, zet ze de boel op stelten en maakt ze niet alleen een diepe indruk op Coryo, maar op alle kijkers van de Hunger Games vanwege haar charisma en zangvermogen. Het moge duidelijk zijn wie de 'songbird' en wie de 'snake' is. Haar performance levert luchtige, spannende en aangrijpende momenten op in een vrij sombere setting en zorgt er mede voor dat The Ballad of Songbirds & Snakes nooit aanvoelt als een overbodige toevoeging aan de filmreeks.

Lange zit

Met een speelduur van 157 minuten is The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes wel het langste deel in de reeks. Hoewel dat niet véél langer is dan eerdere films in de serie voelt het als een lange zit. Dat komt met name door het enigszins saaie middenstuk dat de vaart uit de film haalt. De spanning in de eerste helft wordt ingeruild voor scènes waarin Coryo en Sejanus steeds meer uit elkaar groeien en Lucy steeds meer grip krijgt op het leven van Coryo. Dit zorgt voor interessante plotwendingen, maar die laten soms net iets te lang op zich wachten. Dat neemt echter niet weg dat The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes een vermakelijke film is waar zowel fans als nieuwkomers ongetwijfeld van zullen genieten.