Arts Salih El Saddy schreef boek over gruwelijke operaties Gaza: "Als niemand opstaat, ga ik zelf wel"

Arts Salih El Saddy kon het leed in Gaza niet aanzien en pakte zijn koffers

Salih El Saddy is onglangs teruggekeerd uit Gaza en vertelt dat hij het soms heel lastig vindt om de mensen daar niet meer te kunnen helpen. "Via social media zie ik soms mensen met wie ik heb gewerkt die het dan zonder mij weer moeilijk hebben op de spoedeisende hulp of in de operatiekamers. Op zo'n moment denk ik dan: ik zou liever daar willen zitten dan hier."

Precies om dezelfde reden had de arts dan ook zijn koffers gepakt om de slachtoffers van de genocide in het gebied hulp te bieden. "Ik kon het niet verdragen om te zien wat daar gebeurde en ik had ook het gevoel dat er te weinig aan werd gedaan om die mensen te helpen. Ik dacht: als er niemand opstaat, dan ga ik zelf maar. Want hoe zou ik mezelf in de spiegel aan kunnen kijken, als ik weet dat daar een genocide plaatsvindt en ik de mensen daar had kunnen helpen. Elk mens is evenveel waard in mijn ogen. Dat is de reden dat ik daar naartoe ben gegaan."

"Hij woont in een tent met zijn kindjes van negen en elf jaar oud"

De arts heeft zich in Gaza niet alleen fysiek ingezet, maar probeerde ook financieel zoveel mogelijk te ondersteunen. Zo hielp hij onder meer de tentenkampen waar families nog altijd verblijven. De opbrengst van zijn boek gaat volledig naar die kampen. Een man en vader die bevriend is geraakt met Salih El Saddy woont momenteel in zo'n tentenkamp.

"Hij woonde in het noorden van Gaza, maar een maand geleden werd zijn huis verwoest. Samen met zijn vrouw en twee kinderen van negen en elf jaar oud moest hij halsoverkop vluchten naar het zuiden. Daar belandden ze in een tent, zonder water en sanitaire voorzieningen. Daarbij worden ze constant blootgesteld aan kou en wind. Elke nacht probeerde hij zijn kinderen warm te houden en hoopte hij dat ze ooit terug konden keren naar hun oude huis", vertelt de arts. Kort na de recente wapenstilstand keerde de man terug. Zijn wijk bestond niet meer. Waar ooit huizen stonden, lagen nu alleen nog ruïnes en ingestorte muren. Zelfs de straten waren uitgewist. "Op dat moment drong het tot hem door: er is niets meer om naar terug te keren. Niet alleen zijn huis, maar ook zijn toekomst en die van zijn gezin zijn totaal verwoest."

Vandaag is weer erger dan gisteren

Salih El Saddy laat weten dat zijn boek een heel duidelijk doel dient: "Ik wil dat het leed van deze mensen gezien en gehoord wordt. Hun verhalen verdienen een stem en een gezicht. Ze maken hartverscheurende dingen mee en ik hoop dat de mensen die dit lezen, zich uitspreken en doneren. Zo kunnen we samen iets in beweging zetten en hopelijk raakt het ook mensen met invloed, die echte verandering mogelijk kunnen maken."