Tim Beumers: Kerst in real life

Ja maar zonder sneeuw is het toch anders, dacht ze. “Het voelt helemaal niet alsof het kerst is. Gelukkig hangen er overal mooie lampjes, die zo mooi glinsteren als het donker is.” Van achteruit de auto hoorde haar moeder haar wel praten, maar ze had het gevoel dat mama niet echt luisterde. Mama was een beetje boos vandaag, dus misschien dat ze gewoon maar beter even stil kon zijn.

Ze had net ook al heel hard geschreeuwd tegen een andere mama, waarom had ze niet helemaal begrepen. Tijdens het schreeuwen was ze maar naar een sneeuwpop in de etalage gewandeld. Maar daar had ze ook niet heel lang kunnen kijken, want een grote meneer liep haar omver en zei dat ze uit haar doppen moest kijken. Toen ze later aan mama vroeg wat doppen waren zei mama, “die draai je op flessen, dat weet je toch wel.” Maar dat klonk helemaal niet logisch, wat is er toch met al die volwassenen.

Morgen komt tante Lydia met Sam en Lynn, dat is leuk. Dan kunnen we samen met mijn nieuwe speelgoed spelen, dacht ze, maar papa zei dat dat helemaal niet leuk was. Omdat tante Lydia een zuur wijf was geworden sinds oom Dennis met die hoer weg was gelopen. Dat had ze dat eigenlijk niet mogen horen, maar papa schreeuwde zo hard, dat ze dat in haar slaapkamer hoorde. Gelukkig had ze Konijn, die zei dat het niet erg was.

Ze kon niet wachten tot morgen, maar het duurde allemaal wel heel erg lang. Ze stonden nu al 10 minuten stil met de auto. Er waren allemaal mensen aan het toeteren en er kwam een jongen heel hard tegen mama schreeuwen omdat mama in de weg stond. Volgens mama was het haar parkeerplek, maar die jongen was voorgepiept. Hopelijk is het in de supermarkt niet zo druk. “Ik heb dorst mama” zei ze. Mama kon niet toveren, maar ja, dat wist ze wel, maar ze had nog wel dorst.

Mama’s telefoon ging af. “Nee, het schiet allemaal niet op. Ik moet nog koken en alle hapjes voor morgen voorbereiden. Vanavond nog wat cadeautjes inpakken.” toen een lange stilte. Oh parkeerplek gelukkig. Waarom stappen we niet uit, dacht ze. “Nee ik heb echt geen idee wat ik ga aantrekken, oh doe jij het zwarte jurkje aan, die wilde ik ook...nee is goed, ik bedenk wel wat anders. Ik ga nu ophangen”. Mama zei dat dat tante Lydia was en dat Sam een beetje ziek was, dus daar moest ze maar niet mee spelen.

Mama keek boos, dan zag je die ader op haar voorhoofd altijd kloppen. Normaal zou ze dan snel naar boven gaan, maar nu gingen ze de supermarkt in. “Alleen deze winkel nog hoor mama, ik help je wel” zei ze. Mama staarde voor zich uit. Ze werd in de kar getild. Dan maar met konijn praten, die mocht gelukkig mee, anders was ze ook maar alleen.

Ze was nog een beetje onrustig in haar hoofd en kon niet zo goed slapen. Misschien nog even mama roepen. “Wat is er schat, mama is een beetje druk”. “Nou mama, ik wou alleen even zeggen dat ik van je hou mama en....en...ik vind kerst wel heel leuk hoor mama....” Maar ze was al te laat, mama was al weer beneden. Ze dacht aan de cadeautjes die ze had gevraagd, maar die waren niet meer belangrijk. Ze hoopte dat het morgen wel gezellig zou worden. “Nou Konijn, later als we groot zijn doen we wel geen kerst” Konijn keek haar aan zoals alleen Konijn dat kon en ze dacht. Konijn snapt mij tenminste.