Hoe de samensmelting van religies iets moois brengt: "Je leert veel van elkaar"

Amalia (19)

"Ik kom uit Israël en ben opgegroeid in een joodse familie. Mijn ouders hebben me altijd meegegeven om ook out of the box te denken. Daarom besloot ik om aan verschillende programma’s mee te doen waarbij Israëlische en Palestijnse jongeren samenkomen om meer over elkaars cultuur en religie te leren.

Via de organisatie Jerusalem Peacebuilders ben ik in 2018 en 2019 op zomerkamp gegaan in de Verenigde Staten. Daar namen we deel aan verschillende activiteiten, waaronder het bijwonen van religieuze ceremonies. Zo baden we op vrijdag met een imam, waarbij ons de fundamentele waarden van de islam werden uitgelegd. Ook volgden we op zaterdag gebedsdiensten met een rabbijn en gingen we op zondag naar de kerk, waar een priester ons toesprak.

Tijdens zomerkamp voerden we ook veel gesprekken om elkaars tradities beter te leren begrijpen, zoals het dragen van een hijab of keppel. Door naar elkaar te luisteren doorbraken we tegelijkertijd bepaalde stereotypes. Ook gaf het me meer inzichten. Ik zag hoe gepassioneerd de islamitische meiden spraken over hun geloof. Daardoor raakte ik steeds gepassioneerder over het jodendom en kreeg ik meer waardering voor de dingen uit mijn geloof die ik als vanzelfsprekend beschouwde.

De gesprekken die we voerden, verliepen zeker niet altijd zonder meningsverschillen. Het kon er heftig aan toe gaan. De mensen met wie je een vriendschap aan het opbouwen was, zeiden dan bijvoorbeeld confronterende dingen. Dat was soms wel moeilijk. Gelukkig realiseerden we ons telkens weer dat we samen één doel hadden, namelijk het doorbreken van alle vooroordelen over elkaar waarmee we waren opgegroeid.

Ook werden we er steeds aan herinnerd dat er niet één waarheid bestaat. Als ik ergens in geloof, is dat misschien mijn waarheid, maar dat geldt niet altijd voor een ander. Dat geeft niets. Het is normaal dat je het niet altijd met elkaar eens bent. We gaven elkaar daarom altijd een knuffel na afloop om duidelijk te maken dat we geen wrok naar elkaar koesteren en dat ieders mening ertoe doet.

Hoe ik de toekomst tussen Israël en Palestina zie? Dat vind ik een lastig vraag. Soms zie ik een geweldige toekomst voor me waarin iedereen in harmonie kan leven. Er zijn heel veel oplossingen te bedenken, maar die zijn helaas niet allemaal perfect. Door elkaar te leren respecteren en door meer naar elkaar te luisteren, hoop ik in ieder geval dat we op een dag tot het punt zullen komen dat het niet gaat om joden, moslims of christenen, maar gewoon om mensen."

Vevean (33) & Fawad (33)

"Mijn familie is Irakees en christelijk, die van mijn man Fawad Afghaans en islamitisch. In onze culturen is het vaak zo dat je niet met iemand trouwt die een andere cultuur of religie heeft. Wij waren eigenlijk de eersten in onze families die zich daar niet aan hielden. Dat was op het begin niet zo'n groot probleem, totdat we wilden gaan samenwonen. Vanaf dat moment kregen we telkens te horen dat we niet met elkaar mochten trouwen en dat het niets zou worden. Door de keuze om onze relatie voort te zetten, verloren we ook familieleden. Zo heeft mijn moeder bijvoorbeeld geen contact meer met een aantal broers en zussen.

Je zit continu in een oorlog waarin je vecht voor de goedkeuring die je zo graag wilt hebben. Erkenning krijgen van je ouders is in onze cultuur ontzettend belangrijk. Daar hebben we ook heel hard voor moeten vechten. Maar daardoor waren we eigenlijk alleen maar bezig met de buitenwereld en niet met onze relatie. Het kwam tot het punt waarop Fawad en ik gediagnostiseerd werden met een posttraumatische stressstoornis en in therapie moesten.

Het was een heftige tijd, maar we gaven niet op en gingen door met ons gevecht. Het keerpunt kwam toen ik zwanger raakte. Dat was onverwacht, omdat ik al als jong meisje te horen had gekregen dat ik geen kinderen kon krijgen. Ik denk dat onze families zich op dat moment realiseerden van: dit is écht meant to be. Het zorgde er ook voor dat onze families een sterkere band met elkaar kregen.

Al vanaf het begin van onze relatie hebben we ervoor gekozen om elkaars religieuze achtergronden te respecteren. Zo vieren we feestdagen als kerst en ramadan samen en zijn we ook voor beide religies getrouwd.

Vanuit onze religies hebben we geleerd om liefde en respect voor elkaar te hebben. Ook leerden we vechten voor elkaar. Je moet bereid zijn om veel voor elkaar op te offeren en dat hebben we gedaan. Daarom weet ik dat wat wij hebben echt is. Ik denk dat niemand oud met elkaar wordt als je geen struggles hebt meegemaakt. Het vormt je tot een eenheid, waardoor je elkaar vooruit kunt helpen. Hoe cliché het ook klinkt: liefde overwint alles."

Joshua Krishnadath (29)

"Mijn moeder is hindoe en mijn vader christelijk. Al van jongs af aan kreeg ik veel mee van beide geloven. Ik was nooit echt praktiserend totdat een goede vriend, die zevendedagsadventist is, mij een keer meevroeg naar de kerk. Daar voelde ik me meteen thuis, waarna ik besloot me er meer in te gaan verdiepen.

Het Kerkgenootschap der Zevende-dags Adventisten valt binnen het protestantisme. Kenmerkend is dat we de zaterdag aanhouden als rustdag, zoals in het jodendom. Daarnaast eten we geen vlees van onreine dieren en richten we ons zowel op het Oude Testament als het Nieuwe Testament.

Ik heb inmiddels iets langer dan een jaar een relatie met mijn vriend, die moslim is. We staan beiden sterk in ons geloof. Naarmate we meer gesprekken hadden over onze religies, merkten we hoeveel overeenkomsten er eigenlijk zijn. Denk aan basisprincipes als goed zijn voor je medemens, maar ook het bidden. Normaal is bidden iets heel persoonlijks en doe je dat voor jezelf. Dat ik de kracht van het gebed nu met iemand kan delen, is voor mij iets heel waardevols. Dat versterkt onze band.

Vorig jaar maakte ik door mijn vriend de ramadan voor het eerst van dichtbij mee. Het was mooi om te zien hoe iemand zich een volledige maand wijdt aan zijn geloof. Ik vind het ook een mooie gedachtegang dat je dan ervaart hoe het is om niets te hebben. Doordat we allebei in quarantaine zaten, hebben we helaas geen kerst kunnen vieren, dus hopelijk volgende keer beter.

Natuurlijk zijn er verschillen tussen religies. Maar als je echt de tijd neemt om je goed te verdiepen in een ander geloof, dan merk je ook dat er heel veel overeenkomsten zijn. Het feit dat je samen in iets gelooft, is denk ik belangrijker dan het kijken naar de verschillen. Als we ons meer op de overeenkomsten dan op de verschillen focussen, zou het denk ik al heel wat ellende schelen in de wereld."