"Nooit meer oorlog alsjeblieft"

Vandaag vieren we de vrijheid en gisteren herdachten we de doden. Fernando sprak onlangs met drie vrouwen die op hun eigen manier de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt. Mevrouw Eek zat er middenin, mevrouw Olofsen verloor een dierbare tijdens de verschrikkelijke oorlog en mevrouw Zierikzee werd erna geboren.

Naar de dood gereden

Mevrouw Eek maakte op haar zestiende de oorlog mee en zag onder andere hoe haar joodse vriendinnetjes werden meegenomen. "Dat is heel hard aangekomen. De Duitsers kwamen met grote wagens de straat binnen en dreven de mensen erin. Ze werden naar de tram vervoerd. Een oude buurvrouw werd op een handkar gelegd en is zo naar de dood gereden."

Zelfmoord door hongersnood

De vader van mevrouw Olofsen hing zichzelf op door werkloosheid en hongersnood tijdens de Tweede Wereldoorlog: "Hij had geen sigaretje of brood meer. Hij had zo'n honger dat hij 'Afblijven!' schreeuwde als ik de kruimeltjes at." Mevrouw Olofsen vertelde ook dat haar schoonzus door hongersnood van Amsterdam naar Meppel liep voor een beetje eten. Tot slot sprak ze ook over de naaimachine waarmee ze haar geld verdiende.

Littekens

Mevrouw Zierikzee maakte de oorlog niet persoonlijk mee, maar heeft de littekens dagelijks gevoeld bij haar ouders: "Ik heb het meegemaakt met de verhalen van mijn ouders. Dat was vreselijk. Je deed niets goed. Als je je bord niet leeg at, dan hadden ze in de oorlog honger. Als je dit niet deed, dan hadden ze in de oorlog dat."

Nooit meer

De vader van mevrouw van Zierikzee is tijdens de oorlog verraden maar heeft toch weten te vluchten. Ze heeft altijd willen weten wie dat was, maar haar vader heeft het haar nooit verteld. "Wat vreselijk dat mensen elkaar zoiets als oorlog elkaar aan kunnen doen. Altijd maar macht en macht. Nooit meer oorlog alsjeblieft."