War Child over de onmenselijke situatie in Sudan: "Opgroeien is niet te doen in Sudan"

Zestig mensen vermoord in Sudan na droneaanval op vluchtelingenkamp

Bij een droneaanval op een vluchtelingenkamp in Sudan zijn minstens zestig mensen om het leven gekomen, waaronder vrouwen en kinderen. Het dodenaantal kan nog verder oplopen, omdat er nog steeds mensen on der het puin liggen. De aanval zou zijn uitgevoerd door de paramilitaire groep RSF, die al jaren in gevecht is met het regeringsleger. Het vluchtelingenkamp stond in El-Fasher, de laatste stad in Darfur die nog in handen is van het leger.

Dertig miljoen mensen hebben direct hulp nodig

Ernst Suur was onlangs zelf nog in Sudan en beschreef hoe vluchtelingen te maken krijgen met honger, geweld en misbruik. "Sudan is een ontzettend groot land, zo'n vijftien keer zo groot als Nederland. Bijna dertig miljoen mensen hebben hulp nodig en twaalf miljoen van hen zijn op de vlucht. De helft hiervan zijn kinderen, dus dat zijn echt enorme getallen."

Oorlogsafspraken worden genegeerd

In oorlogsgebieden heb je afspraken die nageleefd moeten worden: het oorlogsrecht. Maar in verschillende landen, waaronder Sudan, houden partijen zich niet meer aan die afspraken legt de directeur uit. "Regeringen en rebellengroepen houden zich niet meer aan de afspraken. Als we daar niet wat tegen doen en hen niet tegenspreken, dan vrees ik dat het nog erger wordt."

Wat maakt vluchten zo lastig?

De directeur van War Child legt uit dat er bijna geen veilige gebieden meer zijn in Sudan. "Mensen kunnen nergens meer naartoe." Hij legt uit dat sommige Sudanezen naar Oeganda vluchten, maar dat brengt allerlei andere gevaren met zich mee. "De reis zelf is erg lang en erg onveilig. Vrouwen en jonge meiden maken seksueel geweld mee. Er is geen eten en er zijn ook geen medische voorzieningen onderweg."

Sudan heeft momenteel de grootste humanitaire crisis in de wereld. Er is geen educatie en vanwege de onmenselijke situatie is er ook geen toekomstperspectief. "Het is als kind bijna niet te doen om op te groeien in een land als Sudan."

"Niets doen is geen optie"

War Child en een hoop andere organisaties zetten alles op alles om deze kinderen toch een hart onder de riem te steken, voor zo ver mogelijk. Zo vertelt Suur dat zij kinderen bij de grensgebieden herenigen met hun ouders en dat ze zo veel mogelijk hulp bieden aan de kinderen.

Ook benadrukt hij dat we hier in Nederland ook ons steentje kunnen bijdragen. "Doneer en blijf niet stil. Spreek je uit, vooral tegen je overheid, zodat zij in actie komen. Dat is eigenlijk het enige dat we kunnen doen en dat moeten we ook echt doen." De directeur meent daarbij stellig dat wij als mensheid een morele plicht hebben om ons uit te blijven spreken tegen zulke onmenselijke omstandigheden.