Tim Beumers, de voetbalfan-fan

Natuurlijk had ik dat wel toen ik jong was. Eerst was ik Iron Maiden fan. Toen werd het Public Enemy. Toen deed ik graffiti en ook skateboarden. Maar ik was toch altijd wel gewoon mijzelf als persoon. Ik was niet gebroken toen Kurt Cobain dood ging en als het regende terwijl ik heel graag wilde skateboarden, dan was ik ook niet kapot. Er is altijd wel wat anders te doen en waarom zou ik mijn eigen humeur af laten hangen van anderen? Waarom zo kwetsbaar zijn?

Daarom begrijp ik fanatieke voetbalfans ook echt voor geen meter. Natuurlijk kan je fan zijn van een club. Niks mis mee. Ik gun Feyenoord ook het beste en de rest niet. Maar als er iets is dat compleet nutteloos zou zijn in mijn leven, is het zuur of chagrijnig zijn als Feyenoord niet presteert. Dan ben je de helft van het jaar verdrietig. En ja, dan kan je natuurlijk roepen dat ik dan maar fan moet zijn van een goede club. Maar dat is nou net precies wat ik bedoel.

Mensen voelen zich superieur ten opzichte van andere mensen, omdat de club waar zij fan van zijn, beter is dan een andere club. Maar het enige dat ze voor die club doen, wat invloed heeft op die club, is een kaartje en een paar shirts kopen. Je draagt een paar 100 euro bij per jaar, aan een club die op honderden miljoenen loopt. Kortom, je bent niks en je stelt niks voor, voor die club. Ze bedanken je wel, maar als je nu switcht van club is er niemand die je mist.

Maar toch zijn er figuren, die niks anders doen, dan fans van andere clubs in het gezicht wrijven dat zij beter zijn, omdat hun club beter is. Deze mensen krijgen een enorme kick en een enorme ego-boost als ze zichzelf beter kunnen voelen, vanwege de prestaties van anderen. Blijkbaar is er niet genoeg in hun eigen leven om zichzelf beter te voelen dan anderen, als je dan toch zo nodig beter wil zijn dan anderen, doe het dan in ieder geval zelf. Dan heb je tenminste iets om oprecht trots op te zijn.

Want voor je het weet, schreeuw je het hele jaar en eindig je met niks en met een beetje pech heb je zo weinig te doen met je hersens, dat je dan nog maar één manier hebt om die eigenwaarde terug te pakken. Zoals bijvoorbeeld vechten met politie op paarden, ergens in een dorpje in Oost Nederland. In de hoop dat je je dan weer een beetje meer man voelt. Want vrouwen hebben hier geen last van.

Er is niks mis met fan zijn van iets. En je kan gewoon balen als jouw cluppie verliest. Maar als je niks liever doet dan heel het jaar gillen hoe geweldig jouw cluppie is en hoe je de wereld wel ff gaat inpakken en dat niemand zo goed is als jouw opgehemelde helden, dan moet je niet huilen als het niet gebeurt en iedereen smijt dat terug in jouw gezicht.

Want we haten jouw cluppie niet, we haten jou, met je kinderachtige persoonlijkheid, die alleen maar kan teren op andermans roem. Ik ben geen voetbalfan, ik ben fan van voetbalfans, van die met een kort lontje, die gelijk op de kast vliegen, omdat ze niet tegen hun verlies kunnen. Ik ben ook niet helemaal goed, klopt.