Astrid Holleeder in tranen over Wim Holleeder: "Ik heb hem dit aangedaan"

Astrid voelt zich nog altijd ergens schuldig: "Hij vertrouwde mij tot het eind"

Astrid Holleeder laat tijdens het interview weten dat ze haar broer het beste wenst, ondanks alle dingen die hij heeft gedaan. Zo zegt ze: "Ik wil niet slecht over hem praten. De hele getuigenis was al een kwelling, omdat je dan de hele tijd nare dingen over iemand moet zeggen. Het blijft toch mijn broer en ik weet dat hij slecht is. Ik vind hem slecht, moet ik zeggen. Hij doet en heeft slechte dingen gedaan. Maar ik ken hem natuurlijk ook wel als broer."

Wanneer Astrid het heeft over haar kindertijd met Willem, schiet ze vol met tranen en zegt ze: "Ik hem natuurlijk ook aanbeden als kind. Ik weet wel dat ik hier niet om moet huilen, want het helpt hem niet en mij niet. Maar je moet je voorstellen dat je dit iemand aandoet, want ik heb het hem wel aangedaan." Ze geeft aan dat zij elkaar hebben verraden en ze beiden 'Judas' zijn. Hiermee verwijst Astrid ook naar de titel van haar boek die ze in 2016 uitbracht. "Hij heeft mij ook verraden en alle mensen die hij uiteindelijk heeft ombracht. Dus wij zijn allebei een Judas." Astrid vertelt dat ze zich er nog regelmatig schuldig over voelt en dat dat gevoel nooit weg zal gaan. "Hij heeft mij tot het eind vertrouwd, terwijl ik al weg was in die relatie. Ik was toen al bij justitie."

"Ik moest kiezen tussen mijn zusje of hem"

Daarbij vertelt de zus van Willem dat ze om heel veel redenen dacht: had ik maar niet getuigt. Toch was er één reden die voor Astrid doorslaggevend was. "Ik wist dat getuigen een kwelling voor mij zou zijn, omdat ik hem zou offeren, maar ik wist ook dat het echt nodig was. Hij zou sowieso niet gestopt zijn en het keerpunt was toen hij zei dat hij mijn zusje, Sonja, wilde ombrengen. Toen moest ik kiezen en die keuze was voor mij heel makkelijk, want mijn zusje heeft nog nooit een vlieg kwaad gedaan en hij wel." Astrid voegt eraan toe dat ze haar broer op dat moment wel moest verraden om haar zusje te beschermen. "Ik wist wat hij ging doen. Als je bij hem aan de beurt was, dan had hij je in zijn hoofd en dan kwam je er ook niet meer uit. Dus ik had in dat opzicht ook geen keuze meer om het niet te doen." Voor Astrid was het dus duidelijk: haar zusje beschermen ging boven alles. Wat het haar ook kostte.