Julies dochter overleed na cosmetische ingreep Turkije: "Ze stierf in mijn handen"

Plastisch chirurgen zien een flinke toename van het aantal patiënten dat zich meldt na een mislukte cosmetische ingreep in het buitenland. Alleen al deze winter kwamen 49 Nederlanders gewond terug van een cosmetische ingreep in het buitenland. De 39-jarige Sharida, moeder van drie kinderen, overleed afgelopen februari aan de complicaties van haar operatie in Turkije. Haar moeder Julie Hari en oom Mike Winter vertellen over deze verschrikkelijke gebeurtenis in Op1.

Ingreep in Turkije

Sherida wilde volgens haar familie graag een buikwandcorrectie doen. Ze kwam via vriendinnen in contact met een Turkse arts die haar wilde opereren. "Het is heel snel gegaan", vertelt haar oom Mike. "Binnen één tot twee weken had ze de operatie staan."

Haar moeder Julie had al een bepaald voorgevoel en besloot mee te gaan naar Turkije. "Dan kan ik een zeurderige moeder zijn, maar het gevoel dat mijn kind in het buitenland een operatie ondergaat en ik ben hier in Nederland.... Nou dan ben ik maar de bemoeizuchtige moeder."

Operatie

Sherida's operatie - inmiddels stonden er na gesprekken met de arts al meer ingrepen op de planning dan alleen een buikwandcorrectie - werd bij aankomst in Turkije uitgesteld. "Ze zeiden dat ze misschien corona op haar longen had, maar achteraf bleek de arts gewoon te veel operaties op een dag gepland te hebben."

Na de operatie ging het niet goed met Sherida. Er was maar weinig medisch personeel dat haar in de gaten hield, dus moeder Julie zorgde voor haar. "Als ik op de alarmbel drukte en ze langskwamen, zeiden ze alleen: 'It's normal'." Op een gegeven moment wist Julie dat er echt iets mis was: "Ze begon te ruiken als vlees dat aan het afsterven was."

Mis

Op de ochtend van 27 februari ging het echt helemaal mis. Julie wilde dat haar dochter wat ging bewegen: "Ik ben geen verpleegster, maar ik weet wel dat je moet bewegen om trombose te voorkomen". Maar na een paar stappen, werd Sherida onwel en moest ze terug in haar bed worden getild.

Julie waarschuwde het medisch personeel. Er kwam slechts een verpleegster langs die haar zei zich geen zorgen te maken. "Geen zorgen? Ik was mijn dochter aan het reanimeren en ze stief in mijn handen", vertelt Julie in tranen. "Het enige wat ze nog zei was: 'Ik hou van u, zorg voor mijn kinderen'."

Na een tijdje kwamen er plotseling allerlei verplegers en artsen binnen. Julie moest op de gang wachten. Uiteindelijk werd Sherida naar de operatiekamer gebracht waar ze - volgens de artsen - gereanimeerd werd. Dat mocht helaas niet meer baten.

Waarschuwing

Catharina Meijer, voorzitter van de Nederlandse Vereniging Cosmetische Geneeskunde, waarschuwt voor de gevolgen van cosmetisch toerisme. "Het is heel lastig, want we hebben in Nederland geen zicht, grip en toezicht op de kwaliteit van de zorg in andere landen. Als er iets gebeurt, kunnen we heel weinig doen." Cosmetisch toerisme verbieden, is volgens haar geen optie: "Mensen zijn zelf verantwoordelijk en maken hun eigen keuzes." Meijer raadt iedereen aan om zich van tevoren goed te informeren.

Moeder Julie drukt iedereen op het hart om geen cosmetische ingreep in Turkije te doen: "Ik krijg mijn kind niet terug, mijn kleinkinderen krijgen hun moeder niet terug, maar één ding: dit mag niet zo doorgaan."

Verschil binnenland en buitenland

Giorgio vroeg in Turn Up! aan plastisch chirurg Wouter van de Pot wat de verschillen precies zijn tussen ingrepen in Nederland en het buitenland. Volgens hem zijn de risico's niet per se groter in het buitenland: "Een cosmetische operatie is niet een paar schoenen dat je koopt. Het is iets dat je aan je gezonde lichaam laat veranderen en operaties hebben nou eenmaal risico's. Je kan naar de beste klinieken of artsen gaan, maar toch een infectie of bloeding krijgen. Dat moet je je goed realiseren." Mocht er onverhoopt een complicatie optreden, dan is het belangrijk dat artsen snel en adequaat kunnen reageren.

Volgens van de Pot is het helemaal niet zo dat in Turkije of in het buitenland alle artsen per definitie slecht zijn. "Het grote probleem met naar het buitenland gaan is dat het vaak gaat om jonge mensen die weinig te besteden hebben. Hen worden gouden bergen beloofd. Alleen je weet heel vaak niet waar je terechtkomt. Als het te goed om waar te zijn lijkt, dan is dat waarschijnlijk ook zo."

Van de Pot raadt iedereen aan om te researchen wie je behandelend arts is, waar je precies terechtkomt en hoe het zorgtraject verloopt. "Een operatie is niet alleen de operatie, het is een heel zorgtraject. Je hebt een goede intake nodig, een gesprek met je behandend arts waarbij je kritische vragen kan stellen en waarin de arts je vertelt over de eventuele risico's. Vervolgens moet je weten waar je geopereerd gaat worden, maar als je eenmaal geopereerd bent, dan is het ook belangrijk dat je terug kan gaan naar de arts."