Xiangxia (26) maakte docu over adoptie: "Ik schaamde me voor mijn uiterlijk"

Dumpling Stories

Middels haar documentaire Dumpling Stories hoopt Xiangxia het gesprek over adoptie-nazorg aan te wakkeren. "In de docu wil ik een vollediger beeld geven van wat adoptie betekent voor de geadopteerden en hoe dit hun leven beïnvloedt." Volgens Xiangxia is adoptie niet enkel rozengeur en maneschijn, maar worstelen geadopteerden op latere leeftijd erg met hun cultuur en identiteit. "Er zou meer hulp moeten komen voor geadopteerden, zodat zij kunnen praten over hun gevoelens en meer te weten kunnen komen over zichzelf. Hier is nu nog te weinig aandacht en begrip voor."

Niet goed genoeg

Xiangxia is geadopteerd uit een klein dorpje in China toen ze één jaar oud was. Ze groeide op met haar drie jaar oudere geadopteerde zus en adoptieouders in Zuid-Limburg. Een van de schaduwkanten van adoptie die Xiangxia in de documentaire bespreekt, is dat ze zich op de middelbare school nooit goed genoeg voelde en altijd druk was met wat anderen over haar dachten. "Ik deed heel erg mijn best om goede resultaten te behalen, maar bleef altijd op de achtergrond. Bang dat iemand een opmerking over mijn uiterlijk zou maken."

Xiangxia zag er anders uit dan haar gemiddelde klasgenoten, die vaak blond haar en blauwe ogen hadden, waardoor ze haar Chinese uiterlijk wilde verbergen. "Mensen maakten altijd opmerkingen over mijn uiterlijk, waardoor ik dacht dat ik niet mooi was. Ik schaamde me voor mijn uiterlijk en had om deze reden ook een keer mijn haren geverfd, in de hoop dat ik minder opviel." Ondanks deze poging om meer op haar omgeving te lijken, werd ze nog steeds gezien als 'de ander.' Om dit gevoel te compenseren deed Xiangxia haar best om uit te blinken op andere vlakken, in de hoop dat daar naar gekeken werd in plaats van naar haar uiterlijk. "Ik was goed in drummen en weinig mensen van mijn leeftijd deden dit. Door de complimentjes die ik hierover kreeg, voelde ik me eindelijk gezien vanwege iets positiefs, namelijk mijn talent", zegt ze.

Ongevoelige vragen

Een andere schaduwkant van adoptie die in de docu wordt aangesneden, zijn de "ongevoelige vragen" waar geadopteerden mee te maken krijgen. "Kun je Chinees spreken? Ben je al terug geweest naar China?" en "Ben je op zoek naar je ouders?", zijn vragen die Xiangxia niet vreemd zijn. "Ik vind het nogal een ongevoelige vraag. Het ligt vooral aan de context en de manier waarop mensen het vragen. Maar als je iemand net kent en je stelt meteen vragen over iemands adoptie, dan voelt dat nogal als een aanval", legt ze uit.

Chinese kant omarmen

Xiangxia vindt dat ook adoptieouders veel beter begeleid moeten worden in het proces van een interlandelijke adoptie. Zo heeft zij bijvoorbeeld nooit iets meegekregen van haar culturele achtergrond, terwijl ze dat wel graag had gewild. "Er is bij mij thuis nooit gesproken over Chinese feestdagen of iets dergelijks. Terwijl ik denk dat het juist goed is als je van jongs af aan al dingen meekrijgt over je (in dit geval) Chinese culturele achtergrond." Dit was voor Xiangxia juist belangrijk geweest, omdat ze is opgegroeid in witte omgeving en daarom compleet het contact met haar Chinese identiteit was verloren. Hierdoor schaamde ze zich voor haar uiterlijk en wilde ze zo graag op haar omgeving lijken, dat ze een afkeer kreeg naar haar Chinese identiteit en er zo min mogelijk mee te maken wilde hebben. "Als ik van kleins af aan al dingen wist over de Chinese cultuur, was het denk ik makkelijker geweest om mijn Chinese kant te omarmen. Ik ben volledig Nederlands opgevoed, waardoor ik totaal geen interesse had in de Chinese cultuur. Pas op latere leeftijd ben ik mij hier zelf in gaan verdiepen."

Nikwi en Liam

In Dumpling Stories worden ook de verhalen van Nikwi en Liam uitgelicht. Liam vertelt dat hij al iets ouder was toen hij werd geadopteerd en zijn adoptie daardoor bewust heeft meegemaakt. Hij wilde als kind niets liever dan geadopteerd worden, maar het bleek in Nederland toch niet zo sprookjesachtig te zijn als hij had gehoopt. Ten slotte geeft Nikwi een intiem inkijkje in haar zoektocht naar haar Chinese ouders en kan ze hen eindelijk haar brandende vragen stellen.