Jongeren over hun ervaringen met seksueel geweld in heftige docu 'Wij praten niet'

'Me too next level'

Marjolein noemt de verhalen in haar documentaire "me too next level". Want hoewel er de laatste tijd veel aandacht is geweest voor seksueel overschrijdend gedrag, komen er in de docu weer andere verhalen naar voren. "Waarbij jongeren echt gekocht worden, verkracht worden. Er wordt geld verdiend aan ze. Het is heel heftig."

Een van de personen die haar verhaal doet, is de vijftienjarige Amy. Zij vertelt hoe ze door haar pooier wordt rondgereden en afgezet bij huizen van mannen waarmee dan afspraken zijn geregeld.

Band opbouwen

Het verhaal van Amy is één van de dingen die Marjolein het meest is bijgebleven aan het maken van de documentaire. Een jaar lang werkte zij intensief samen met de jongeren en de therapeuten. "Ik heb een jaar lang geïnvesteerd in eerst een band opbouwen", vertelt Marjolein. "Eerst met hun therapeuten en toen langzaamaan ook met de jongeren." Ze wilde de jongeren op geen enkele manier pushen om hun verhaal te vertellen. "Ik pakte het heel vrijblijvend aan: als je mee wil doen dan is het mooi, maar zo niet dan is het ook goed. Dus ze kwamen uiteindelijk ook vaak niet opdagen als we zouden gaan filmen, maar dat hoorde erbij."

Gesloten

Een ander verhaal dat Marjolein heel erg is bijgebleven - en waarvan ze denkt dat het belangrijk is om onder de aandacht te brengen - is dat van een meisje die op een gesloten afdeling zat. "Voor de veiligheid zetten ze die meiden soms op een gesloten afdeling, zodat ze uit de handen komen van de mensenhandelaren", legt Marjolein uit. Voor het meisje in dit specifieke geval was het echter helemaal niet fijn om opgesloten te zitten. "Zij zei dat het nog zwaarder was dan in het netwerk zitten of verkracht worden. Volgens haar denk je over van alles na als je opgesloten zit. Dan kwam die hele film aan beelden weer in haar hoofd voorbij en dat kon ze helemaal niet handelen op dat moment."

Aangifte

Ook de personen in de documentaire kunnen, durven of willen geen aangifte doen. Wat moet er volgens Marjolein gebeuren voordat slachtoffers op een veilige manier hun verhaal kunnen doen bij instanties? "Het allerbelangrijkste is dat ze een vertrouwenspersoon bij zich hebben en dat ze niet elke keer opnieuw hun verhaal hoeven te doen", zegt ze.

Momenteel is het zo dat slachtoffers vaak meerdere keren hun verhaal moeten vertellen. De advocaat van de tegenpartij probeert zo hun verhaal onderuit te halen of om daar gaten in te vinden. "En dat is voor mensen van 14, 15 of 16 die heel erg getraumatiseerd zijn veel te zwaar. Dat kunnen we niet van ze verwachten. Dus we moeten met elkaar een andere manier vinden."

Wij praten niet

De hele documentaire Wij praten niet kun je hieronder terugkijken.