Buschauffeur Shandrick is een baas

Wat moet het een feest geweest zijn, een busritje daar in Enschede. Buschauffeur Shandrick Elodia zorgde elke rit weer voor een dikke fissa onderweg. “De playlist bereidde ik thuis altijd voor,” vertelde hij vanmiddag bij Morad en Shay in de show over de muziek aan boord. In een volle bus gingen de gewone lichten uit en gooide hij de discolampjes aan.

Plezier in je werk
Van zulke mensen hou ik dus. Mensen met plezier in hun werk, wat voor werk ze dan ook doen. En om het bij buschauffeurs te houden: doorgaans ben je blij als er een GOEDEMORGEN vanaf kan. Meestal zitten ze met het enthousiasme van een treurwilg achter het stuur en hebben ze een gezicht alsof ze elke rit van én naar een begrafenis rijden en onderweg brood met spijkers eten. Shandrick niet.

Shandrick draaide muziek, reed met discolichten aan en was altijd in voor een praatje. De vrolijkheid die hij daarmee oogste, blijkt uit de actie die reizigers een paar weken geleden opzetten toen een ontslag voor Shandrick in de lucht hing. Ontslag, ja. Iets met de veiligheid van reizigers. Ja toch.

© Twentse Courant Tubantia

Ongeveer vijf jaar lang rockte Shandrick z’n ritjes, met honderden tevreden reizigers als resultaat. Hij heeft fans! Om vervolgens met een of andere lulsmoes over veilig rijden (de ‘mafste buschauffeur van Enschede’ maakte precies 0,0 ongelukken) de laan uit te worden gestuurd. Die busmaatschappij is een halte te ver uitgestapt. Een paar haltes zelfs.

Nooit excuses
Ben je blij op werk, zet je dat extra stapje, maak je mensen vrolijk en heb je zichtbaar plezier in wat je doet… Is het wéér niet goed. Outshine je opeens je collega’s en voelen grijze muizen zich beledigd of bedreigd omdat je dingen nét effe anders aanpakt. Je verdient een standbeeld maar je krijgt een trap onder je hol. Zo de bus uit. Bah.

Shandrick, je bent mijn nieuwe held. Kom alsjeblieft bussen in Rotterdam besturen. Word meteen burgemeester hier. Mensen zoals jij hebben we nodig! Je bent mijn nieuwe held. Je hebt alleen één foutje gemaakt: je bood je excuses aan je ex-werkgever aan. En dat terwijl je nooit sorry moet zeggen voor het feit dat je bent wie je bent en daar de wereld een beetje meer kleur mee geeft.

Nooit.