Rowan verloor haar kind met 38 weken zwangerschap: "Ik weet niet hoe ik dit ooit een plekje kan geven"

Ongemakkelijk gesprek

"In de pijn van ons verlies ontdekten mijn man en ik dat in een kamer met 100 vrouwen 10 tot 20 van hen een miskraam zullen hebben. Maar ondanks de duizelingwekkende gemeenschappelijkheid van deze pijn, blijft het gesprek taboe, vol (ongegronde) schaamte. Op deze manier houdt het een cyclus van eenzame rouw in stand", schrijft Meghan in haar column.

Rowan herkent dit taboe. Ze merkte dat het voor anderen moeilijk was om haar verhaal aan te horen. "Ik merk dat het voor veel mensen ongemakkelijk is als ik praat over mijn verlies, omdat het te dicht bij hun eigen pijn of verdriet of verlies komt. Dat verlies hoeft dan niet per se te maken hebben met het verlies van een kind, maar met andere pijnlijke momenten. Dus je wil liever niet geconfronteerd worden met verdriet."

Geen hartslag

Rowan was 38 weken zwanger toen ze erachter kwam dat er iets mis was. Tijdens de echo, waar ze zelf om gevraagd had, bleek dat er geen hartslag meer te horen was. Ondanks uitgebreide onderzoeken weet Rowan tot op de dag van vandaag nog steeds niet wat er is gebeurd.

Schrikken

Omdat ze openlijk gedeeld had dat ze zwanger was, deelde ze ook openlijk over het verlies van haar kindje. Het viel haar toen meteen op dat er meer mensen waren die iets soortgelijks hadden meegemaakt of iemand kennen die dit heeft ervaren. "Dat was best wel schrikken, omdat je er nooit iemand zo openlijk over hoort praten."

Zwaar

Rowan vindt het moeilijk om haar verlies te verwerken. "Ik weet niet hoe ik dit ooit een plekje kan geven", vertelt ze. "Zeker nu het net een jaar geleden is en ik besef dat het heel anders had kunnen zijn. We hadden nu ook zijn eerste verjaardag kunnen vieren." Wat haar helpt is om erover te blijven praten. "En echt je verdriet voelen. Helaas is het wel echt zo dat je er doorheen moet. Je kunt het niet wegschuiven."