Yamina: "Het duurde acht jaar totdat ik de diagnose autisme kreeg"

Diagnose traject

In de zeven tot acht jaar van Yamina's zoektocht naar de juist diagnose zijn er drie verschillende diagnoses gesteld, namelijk een persoonlijkheidsstoornis, een identiteitscrisis en hoogbegaafdheid. Ondertussen heeft ze ontzettend veel behandeltrauma opgelopen.

"Bij elk traject rondom een nieuwe diagnose uitte ik mijn vermoeden over autisme en telkens kreeg ik te horen dat ik niet autistisch kon zijn, gebaseerd op allerlei misvattingen. Ik had volgens behandelaren een volwaardig leven: ik werkte, studeerde, onderhield mijn huishouden en had vrienden. Dat konden autisten blijkbaar niet, wat natuurlijk onzin is." Yamina gaf bij behandelaren aan dat ze vaak moe was, slecht tegen hard geluid kon en moeilijk om kon gaan met wijzigingen of verandering in de planning. "Ik raak bijvoorbeeld enorm overprikkeld van het openbaar vervoer of winkels. Ik zit dan ook meestal met een zonnebril en een koptelefoon op in de bus. Doordat ik zo overprikkeld raak, ben ik snel moe en is mijn batterij snel leeg. Maar dit werd door behandelaren niet gezien als mogelijke aanwijzing van autisme. "

Mede door de verkeerde diagnoses struggelde Yamina heel erg met depressieve klachten. Maar als ze zich daarover uitsprak, werd er niet naar haar geluisterd, omdat een depressie zich bij mensen met een autismediagnose anders uit.

Familie

Yamina vertelt dat ze vroeger goed kon leren op school, maar dat de rest "een noodzakelijk kwaad was". "De setting van leren lag me gewoon, maar ik was wel wat onhandig en sociaal wat teruggetrokken." Het was voor Yamina lastig om over emoties te praten, want in haar familie werd dat ook niet veel gedaan. "Ik wist niet dat het normaal was om over je emoties te praten. Als klasgenoten naar mij toe kwamen, wist ik dat het oké was om te doen, maar als je wat ongemakkelijk in contact bent, gaan mensen ook niet hun hart luchten bij jou."

Zelfresearch

Op de middelbare school kreeg Yamina een beste vriendin die met autisme is gediagnosticeerd en op het hbo raakte ze bevriend met een meisje met ADHD. "Ik kwam erachter dat ik beter overweg kon met mensen met die ook een vorm van neurodivergentie hadden." Jaren later kwam Yamina haar huidige beste vriendin tegen, die ook op late leeftijd gediagnostiseerd werd met autisme en dezelfde depressieve klachten had als Yamina. "Ik herkende me heel erg in haar en zij heel erg in mij. Dat was het laatste zetje wat ik nodig had om mijn poot stijf te houden bij mijn huisarts om nog een diagnostisch traject te volgen, deze keer wel bij een gespecialiseerd centrum."

Diagnose

Psycholoog Dianne vertelt in de Mental Health Club-podcast dat het belangrijk is om te bepalen welke prikkels je rust geven en welke prikkels je juist triggeren. Daarnaast moet je ervoor open staan om hulp te vragen, maar het is volgens haar het belangrijkst om grenzen aan te leren geven. "Op deze manier zorg je ervoor dat je niet te snel oververmoeid en overprikkeld raakt."

Yamina ging al veel te lang over haar grenzen heen voordat ze haar diagnose kreeg. Ze wist naar eigen zeggen niet meer wie ze was. "Ik moest weer op zoek gaan naar mezelf, naar Yamina. Ik raakte in een burn-out doordat ik me realiseerde dat ik al zolang over mijn grenzen ging." Nu heeft ze voor zichzelf duidelijk gemaakt wat wel en niet werkt en hoe ze daarmee om kan gaan.

Jezelf zijn

Dianne vindt het belangrijk dat mensen met de diagnose autisme voor zichzelf bepalen wat neurodivergentie voor hen betekent. "Je kan de diagnose krijgen, maar ja, dat is voor iedereen anders. Je bent ook gewoon een mens en daar gaat het in de eerste plaats om. Iemand moet je begeleiden in wat autisme voor jou is, iemand die daar echt kennis over heeft. Daarnaast biedt het veel steun om met mensen te praten die in een soortgelijke situatie zitten. Dat helpt enorm om erachter te komen wie je bent."

Yamina benadrukt dat het belangrijk is om je te richten op ervaringsdeskundigheid. “Richt je ook op mensen met een soortgelijke geleefde ervaring, die een bron van herkenning en erkenning kunnen zijn. Net zoals Jopie (neuro.elfje) en Sylvana (wereldvanautisme) zet ik mij actief in om een bredere beeldvorming te creëren, te informeren en het stigma rondom autisme te doorbreken."

Bij de FunX Mental Health Club snappen we dat het leven niet 24/7 fissa is. Of je nou dealt met een depressie, niet goed weet hoe je hulp moet vragen of te maken hebt een burn-out: je bent niet alleen. In deze wekelijkse podcast bespreekt Tannaz met verschillende gasten hoe zij dealen met hun mental health-struggles en krijg je handige tips van experts. Alle afleveringen terugluisteren kan hier.