Laat mensen lekker ijs gooien!

Het kwam een beetje op een ongelukkig moment aanwaaien in Nederland, want de Wetsuit-Challenge had net zijn intrede in mijn vriendenkring gemaakt. Mijn nominatie voor die laatste heb ik aan mij voorbij laten gaan, alsof ik blind was. Dat doe ik eigenlijk met alle challenges.

Ik heb de meest bizarre vormen van de challenges voorbij zien komen, een icebucket challenge van rozen, een jup die ijs over zichzelf heen gooit en daarna vastberaden in de gracht springt en een donkere vrouw die de hele buurt bij elkaar schreeuwt vanwege de choquerende temperatuur van ijswater. Ik heb het allemaal gezien. En ik bleef stil. Dat is omdat ik ervan overtuigd ben dat mensen in hun waarde gelaten moeten worden en vooral moeten blijven doen wat ze leuk vinden.

Mensen in hun waarde laten is voor veel mensen heel erg moeilijk. Bij onbegrip over een bepaald fenomeen ontstaat vaak woede, de neiging om fysiek of verbaal geweld te gebruiken en de drang om er verandering te brengen. Dit zien wij allemaal wel eens terug bij Facebookvrienden die anderen in hun tijdlijn, ondersteund door het gebruik van krachttermen, sommeren om te stoppen met het doen van challenges. Het is in hun ogen stom, dus moet het stoppen. Hun tijdlijn is hun woonkamer en die zal je niet met voeten treden. Aldus is de gedachte.

In mijn ogen is de Ice Bucket Challenge een mooie en vooral effectieve manier om onwetendheid over de ziekte ALS te bestrijden. Dat mensen het doen om erbij te horen, niks doneren of de boodschap naast zich neerleggen kan mij eigenlijk weinig schelen. Dat is namelijk niet mijn zaak. Laat mensen lekker hun gang gaan op Facebook, al is dat met het maken van Bitstrips, het doen van de Icebucket Challenge of zichzelf insmeren met boter. Soms is het doen alsof je blind bent zo slecht nog niet.

Zelf schrijven voor CritiX Online? Check hier de voorwaarden en doe mee!