Wilders prijst Israël tijdens Songfestival, maar blijft stil tijdens Nederlands optreden
- News
- Wilders prijst Israël tijdens Songfestival, maar blijft stil tijdens Nederlands optreden
Tijdens de Eurovisiefinale zaten Geert Wilders en Caroline van der Plas voor de TV om te juicen — niet voor Claude, niet voor Nederland, maar voor Israël. Terwijl het publiek in Malmö klapte voor de Nederlandse inzending, bleef het op de tijdlijn van beide politici pijnlijk stil. Maar toen Israël op het podium verscheen? Toen kwamen de tweets ineens wél los.
Eigen volk eerst?
Wilders gooide zijn steun meteen online met de woorden “#AmIsraelChai” — Hebreeuws voor “Het volk Israël leeft”. Van der Plas noemde zangeres Eden Golan een “dappere vrouw” en prees haar met emojis en hashtags als #BringThemHomeNow en #Israel. Geen woord over Claude, de artiest die op dat moment hun land vertegenwoordigde.
Claude kreeg een staande ovatie in de zaal, maar van de nationale politici die het hardst roepen om “eigen volk eerst”, kreeg hij niks. Geen tweet, geen applaus, geen steun. Hoogstens een "well done Netherlands", tussen neus en lippen door. Hij gooide er zelfs nog een directe sneer naar Palestina achteraan. Ook Van der Plas kon niet hetzelfde enthousiasme opbrengen voor Nederland als voor Israël, en beperkte zich tot: "Claude had wat mij betreft meer verdiend, maar respect voor hem.”
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Om deze inhoud te tonen moet je toestemming geven voor social media cookies.
Liefde voor Israël zit diep bij Wilders
Voor wie Wilders al langer volgt, komt zijn onvoorwaardelijke Israël-liefde niet als verrassing. Hij woonde zelf jaren in het land, werkte op een kibboets en reist er nog regelmatig naartoe. Hij noemde Israël herhaaldelijk “de voorpost van het Westen in het Midden-Oosten” en zei ooit letterlijk: “Israël is onze eerste verdedigingslinie tegen de islamisering.” Zijn politieke retoriek is al jaren doordrenkt met een selectieve solidariteit, en zijn loyaliteit aan Israël gaat steevast boven nationale nuance.
Herhaling van vorig jaar
Dit selectief zagen we vorig jaar ook al. Toen ontstond er ophef over Joost Klein, die onder verdachte omstandigheden werd gediskwalificeerd van het Songfestival. Wederom bleef Wilders muisstil over de Nederlandse deelnemer. Geen steun, geen verontwaardiging, alleen stilte. Maar ook toen werd de Israëlische act geprezen.
En zo werd Claude – net als Joost vorig jaar – opnieuw genegeerd door mensen die zeggen voor Nederland te staan. Misschien een idee: eerst klappen voor je eigen artiest, dan pas voor je buitenlandse politieke voorkeur. Wellicht komt "eigen volk eerst", dan iets geloofwaardiger over.