Jandino openhartig over opgroeien in armoede en de weg naar succes

van script naar gouden kalf

Op tafel ligt zowel de eerst versie van het script van Bon Bini Holland als de Gouden Kalf die hij later voor de film won. Dit toont mooi aan hoe zijn harde werk beloond wordt, ook al waren mensen soms kritisch aan het begin van zijn plannen. Ook bij de tweede film waren er soms discussies. "Dit hoort zo niet", is iets wat Jandino al heel zijn leven hoort. Zijn antwoord daarop is duidelijk: "Gewoon je eigen creativiteit gebruiken. Dit is wat wij doen, zo zijn wij en zo ga ik het neerzetten. Ook dit keer heb ik alle regels overboord gegooid en ben het gewoon gaan doen. En ik weet zeker, we hebben een leukere film dan deel één."

"Falen kan altijd, maar waarom ga ik daarop focussen? Ik zit niet met de verwachtingen van andere mensen, eigenlijk nooit. Ik ben niet bezig met wat andere mensen doen."

Turkse Ahmet

Een van de beste personages uit de film is volgens hem het nieuwe typetje Ahmet, een Turkse man. "Ik heb nu een Turk neergezet, bro, als de Turken nu nog niet van me houden, siktir lam!" Hij krijgt vaak de vraag wanneer Judeska of de Dinoshow weer terugkomen, maar geeft aan eerst ruimte nodig te hebben. Hij maakt echter graag contact met zijn fans, geen snelle foto maar echt het gesprek aangaan. Als meest memorabele moment noemt hij het gesprek dat hij na een voorstelling had met een terminaal zieke vrouw. Zij gaf aan door zijn show het gevoel te hebben echt te leven en haar ziekte te kunnen vergeten. "Het gevoel dat je iets kan toevoegen aan iemands leven, dat is zo fijn", aldus Jandino.

trotse vader

Met Instagram en bijbehorende filters heeft Jandino minder. "Het is een val! [...] Sinds wanneer zijn konijnenoren aantrekkelijk?!" Hij zegt zelf weinig foto's te maken: "Mensen zijn heel erg bezig met het leven van andere mensen en leven niet meer in het nu." Wat hij wel graag showt, zijn zijn kinderen. Iets wat je als donkere man volgens hem zeker moet doen. Hij wil graag een positief beeld laten zien van een donkere vader met zijn kinderen. "Wij krijgen vaak onterecht een stempel."

Toen Jandino zelf jong was, was hij in de klas 'de gast zonder vader'. Dat, terwijl er genoeg witte jongens in zijn klas zaten die ook uit een gebroken gezin kwamen. De band met zijn vader was niet goed, maar inmiddels heeft hij begrip voor de situatie en is er een gezonde relatie. Zelf hecht hij veel waarde aan een goede band met zijn kinderen en wil daarom ook met zijn eigen vader een voorbeeld zijn voor zijn zoontje.

jeugd in armoede

Jandino is openhartig als het over zijn jeugd gaat. Hij groeide op in armoede: geen wc, een teiltje om mee te douchen en zelfs chips eten die jaren over de datum waren. Het gebrek aan geld vereiste dat hij creatief en vindingrijk moest zijn. In zijn beleving was hij echter rijk, want zijn familie had elkaar. Armoede kende hij pas toen hij naar Nederland kwam en op school kinderen zag met dure kleding. Daar was hij met zijn x-benen, kapotte bril en kleren van de markt het ultieme pestmateriaal. Dankzij een pijnlijke les leerde hij al snel dat hij gewoon zichzelf moest zijn en zich niks moest aantrekken van anderen.

"Mijn rijkdom zat in de armoede, want ik had gaan last van alle beperkingen die welvarende mensen vaak hebben."

haters

Ondertussen heeft Jandino al vele successen op zijn naam staan, maar in het begin van zijn carrière kon hij nog wel eens last hebben van negatieve comments. Zo erg zelfs, dat het hem bijna depressief maakte. Dat was een moment waarop bij besloot dat hij nooit meer de mening van iemand anders zou laten bepalen wie hij is: "Je hebt de macht om de hater groot te maken, maar ook om hem geen aandacht te geven." Zelf is hij all about support. Vooral de zwarte gemeenschap zou elkaar volgens hem harder moeten steunen om zo samen te groeien.

"Ik hoef geen discussie te voeren over wat een andere cultuur vindt van ons, ik wil weten wat we van onszelf vinden."

we're here

Een memorabel moment waarop hij besefte 'we made it', was toen hij zijn broertje bezig zag tijdens de voorbereiding voor zijn show in de Kuip in Rotterdam, waar hij vroeger alleen maar naar kon kijken vanuit zijn slaapkamerraam.

"Op dat moment begon ik te huilen. [...] Ik zag hoe ik op de grond sliep op Curaçao, ik zag hoe ik mijn kleine broertje zijn billen moest afvegen [...] En we stonden nu ineens in de Kuip! [...] Op dat moment dacht ik: 'Yo, we're here!' Gewoon denken: f*ck it allemaal, ik ben het waard om hier te staan. Het gaat niet makkelijk zijn, maar I'm going to make it!"

nieuwe dingen

Hij sluit het gesprek af met een spannende teaser waar hij verder nog niet te veel over kan zeggen. Ergens in januari zal er meer bekend gemaakt worden, maar zijn aankondiging belooft veel goeds: "Ik ga weer uit m'n comfortzone, ik ga iets doen! [...] Deze boy is nog lang niet klaar, de wereld is van mij!"