Anna veranderde haar Nederlandse achternaam terug naar haar Marokkaanse

"Het Nederlandse is in mij en het Marokkaanse is in mij. Dat kan ik niet ontkennen. Hoeveel hou ik dus van alles wat ik ben?"

Van Chbani naar Mulder

Anna heeft haar Marokkaanse achternaam te danken aan haar biologische vader. Hij was niet in haar leven en overleed toen Anna negen jaar oud was. Als meisje was Anna altijd al bezig met wat het beste bij haar paste. Op haar negende besloot ze dan ook haar naam te veranderen in die van haar moeder: Mulder. "Dat kon in de toekomst beter uitpakken, ook door hoe het klimaat er op dat moment aan toe was in Nederland."

Altijd dezelfde vraag

Hoe ouder ze werd, hoe minder leuk ze het vond om telkens uit te leggen dat ze half-Marokkaans was. "Er werd altijd zo erg toegespitst op het Marokkaanse en dan werd er van mij verwacht dat ik mijn hele Marokkaanse verhaal of stamboom ging delen." Op een gegeven moment ging ze haar Marokkaanse roots verbergen tussen allemaal andere nationaliteiten die uit een stamboomonderzoek gebleken waren. "Dan valt het Marokkaanse weg en dan hoefde ik het er in ieder geval niet over te hebben als mensen mij dit vroegen."

Trots

Inmiddels is Anna wél heel trots op haar Marokkaanse afkomst, maar door alle discriminatie en dingen in er in haar verleden tegen haar gezegd zijn, heeft dat even geduurd. Daardoor zette ze zich er in het begin juist erg tegen af: "Ik dacht: ik ga mezelf hier helemaal vanaf zetten en ik ga bewijzen dat ik dit allemaal niet ben. Ik ben niet het stigma dat jullie proberen op mij te plakken." Maar al snel merkte Anne dat ook dat niet de juiste manier was om met haar afkomst om te gaan. Ze begon de vraag 'hoe trots ben ik op mijn afkomst?' te koppelen aan de vraag 'hoe veel hou ik van mezelf?' en omarmt nu zowel haar Nederlandse als Marokkaanse identiteit.

"Het Nederlandse is in mij en het Marokkaanse is in mij. Dat kan ik niet ontkennen. Hoeveel hou ik dus van alles wat ik ben? Daar hou ik nu heel erg veel van."

strategische keuze

Aan Vice vertelde Anna dat het terugnemen van haar Marokkaanse naam ook deels een strategische keuze is. In haar werk als actrice kreeg ze van castingdirectors namelijk regelmatig te horen dat ze door haar Nederlandse naam niet in het 'bakje' van mensen met een andere afkomst terechtkwam. Nu matcht haar naam beter bij haar looks waardoor er hopelijk minder verwarring is en ze sneller voor een rol wordt gecast.

"Dat acteurs met een Marokkaanse of andere niet-Nederlandse achtergrond nu gewild zijn in de filmwereld, vind ik een mooie ontwikkeling. En ik hoop dat ik daar deel van kan uitmaken en die verhalen zal kunnen vertolken."

trots

Net als Anna is ook theatermaker Sadettin Kirmiziyüz in zijn leven veel bezig geweest met zijn identiteit. Met zijn nieuwe voorstelling Citizen K. wil hij duidelijk maken hoe groot de rol van afkomst en identiteit is in ons leven. De voorstelling bestaat uit een lijst van 254 momenten - vanaf de jaren tachtig tot nu - waarop hij geconfronteerd werd met hoe belangrijk zijn identiteit is. Zelf ziet hij zijn Turkse afkomst als een verrijking. Zijn kinderen worden bijvoorbeeld tweetalig opgevoed. "Dat zijn allemaal extra's. Bonussen. Als je het op die manier kunt beleven, dan mag je daar best wel trots op zijn."