Tim's column: wees als Rami, de speelgoedsmokkelaar

Maar als we dit al erg vinden, hoe erg is het daar dan? En kunnen we alle onschuldige mensen de rug toekeren, omdat we zelf als land blijkbaar niet in staat zijn om het verschil te zien tussen de goede en de slechte mensen? Want als er geen vluchtelingen waren binnen gekomen, waren er dan ook geen aanslagen? Denken dat terroristen anders niet in ons land waren gekomen, is voor de simpele ziel.

De monsters die ons nu ook uit elkaar proberen te scheuren, waren al jaren bezig in de landen waar van men vandaan vlucht. Dit zijn de monsters die er voor zorgen dat er miljoenen mensen in kampen zitten opgesloten, verstoten van huis en haard. Dit soort monsters hebben de kracht om heel Europa te verscheuren in twee kampen.

De kampen die enkel nog maar lijken te bestaan uit de botte “oprotten naar je eigen land”-groepering en de “ik doe net alsof ik niks zie het komt allemaal goed”-groepering. En ook hier weer is het de minderheid van de minderheid die zorgt voor de ellende die onze sfeer bepaalt. Want negativiteit is de drijfveer van deze maatschappij. De wereld waar psychopaten aan de macht zijn en alles kapot maken.

Want die miljoenen mensen die in kampen zitten, dat zijn niet alleen enge mannen, dat zijn gewone mensen zoals jij en ik. Kinderen met behoeftes, die nu al jaren in tenten wonen. Die in een realiteit leven waar hun thuisland een boksring is waar allerlei landen met diverse belangen met elkaar of tegen elkaar of naast elkaar aan het vechten zijn, tot er niks meer over is om kapot te maken.

Er is ook een minderheid die supergoede dingen doet, maar met goede dingen win je de strijd om aandacht niet in de media. Maar wel de harten van de kinderen. En daar draait het uiteindelijk om. Kinderen zijn niet geboren met haat, racisme of angst. Kinderen lopen op vreemden af omdat ze nieuwsgierig zijn, pas als ze leren dat dat niet mag, wordt het eng.

Het zijn de kinderen van 9/11 die nu zorgen dat de wereld brand. En er is 1 man die hoopt dat de kinderen van nu, niet die toekomstige generatie wordt. Rami Adham uit Finland. Een Syrische vluchteling die het goed heeft getroffen in Finland. Die nu elke twee maanden over de grens het land in vlucht met op zijn rug een zak met 800 teddyberen en ander speelgoed.

Met gevaar voor eigen leven, gaat de Toy Smuggler door vijandige linies om de kinderen van Aleppo een klein lichtpuntje aan het einde van de donkere kapot gebombardeerde tunnel te bieden. Omdat er sommige mensen in deze wereld zijn die nog wel zien waar het om draait. Om het helpen van mensen in de problemen. Met gevaar voor eigen leven. Dit soort mensen hebben we nodig om de wereld te redden. En mensen die mensen als Rami de aandacht geven die hij verdient. Wees geen politicus, wees een Rami, al is het alleen maar in gedachten.