Hindoestaans en gay: ''Ik zit tussen twee culturen in''

HINDOESTAANS EN HOMO?!

Al op jonge leeftijd merkte ik dat de specifieke verwachting die heerst over het jongen-zijn, niet overeenkwam met hoe ik mij voelde. Het gevoel dat ik jarenlang geen plaats kon geven bleef aanhouden. Totdat ik voor het eerst in aanraking kwam met homoseksualiteit. Toen ik mijn seksualiteit eenmaal een plaats had gegeven, volgde al snel de volgende struggle: het bestaan van homoseksualiteit blijft binnen mijn cultuur – de Surinaams-Hindoestaanse – een onbesproken kwestie.

Opgroeien binnen de Surinaams-Hindoestaanse cultuur voelde fijn: het was warm en liefdevol. Toch was er een deel van mij waar ik heel lang niet openlijk over kon spreken. Homoseksualiteit leek in mijn omgeving niet te bestaan. Zodra er op tv affectie tussen twee mannen te zien was, werd er gauw weggezapt. Er werden denigrerende opmerkingen gemaakt of soms was een blik al meer dan genoeg. Ik had het gevoel dat de oudere generatie het concept homoseksualiteit niet begreep. Ergens kan ik het hen ook niet kwalijk nemen, omdat zij er niet mee zijn opgegroeid. Zij kennen maar één wereld. Ik, als deel van de nieuwe generatie, sta letterlijk tussen twee werelden in: de Surinaams-Hindoestaanse en de Westerse wereld. Uit beide werelden heb ik waarden en normen meegenomen. Deze tweestrijd zorgt ervoor dat veel mensen van mijn generatie het moeilijk vinden om er eerlijk voor uit te komen wie ze nou eigenlijk zijn.

''Mijn gezin was heel bang dat de buitenwereld mij niet zou accepteren''

HET PERFECTE PLAATJE

Binnen de Hindoestaanse gemeenschap leven de meeste mensen volgens het manai ka boli-idee, wat je in het Nederlands zou kunnen vertalen als 'wat zullen anderen ervan zeggen'. Je zou het een soort sociale controle van de gemeenschap kunnen noemen. Het heeft ook heel erg te maken met het feit dat de Hindoestaanse cultuur een schaamtecultuur kan zijn. Alles wat buiten de norm valt, wordt niet uitgesproken. Men kiest liever voor het verzwijgen of het verstoten. Het perfecte plaatje bestaat uit een man, een vrouw en kinderen, maar wat als jij daar niet aan voldoet? Kies je dan voor verzwijgen of vertellen?

De Haagse Wedica koos - ondanks haar gevoelens voor vrouwen - voor het perfecte plaatje: ''De Hindoestaanse cultuur is een collectieve samenleving. Mijn acties beïnvloeden mijn familie. In mijn tienerjaren kwam ik erachter dat ik gevoelens voor vrouwen kreeg, maar ik durfde daar niet aan toe te geven. Als ik het zou wegstoppen, dan zou dat geen probleem zijn.'' Zij trouwde met een man en koos voor de traditionele rol van de Hindoestaanse vrouw: de perfecte echtgenote.

''Gedurende mijn huwelijk kwam ik erachter dat mijn gevoelens voor vrouwen niet verdwenen. Uiteindelijk heb ik het aan mijn man verteld en besloten wij uit elkaar te gaan. Wij zijn nog steeds hele goede vrienden.''

Wedica (Instagram: @hindoestaansenqueer)

De familie van Wedica had moeite met haar beslissing. ''Mijn gezin was heel bang dat de buitenwereld mij niet zou accepteren. En de gevolgen die wij als Hindoestaanse queers kunnen ervaren - de kans op verstoting en buitensluiting - is ook de realiteit voor de familie.'' Sinds de laatste twee jaar merkt Wedica gelukkig dat haar gezin zich met trots en zonder angst durft uit te spreken over wie zij is.

ACCEPTATIE

Mijn coming out kent gelukkig ook een goed einde. Ondanks dat mijn vader in eerste instantie moeite had met mijn geaardheid, accepteert hij mij nu volledig. Mijn moeder heeft mijn seksualiteit nooit als moeilijk ervaren en dat heeft ook een rol gespeeld in de verwerking van mijn vader. Ik denk dat mijn ouders vooral bang waren voor de buitenwereld. Hoe zullen de mensen om mij heen mij behandelen vanwege mijn geaardheid?

Het feit dat mijn verhaal een goed einde kent, wil niet zeggen dat alle verhalen zo eindigen. Een Hindoestaans meisje vertelde mij dat zij geaccepteerd heeft dat haar ouders er niet zullen zijn op belangrijke momenten in haar leven. Het idee dat zij zal trouwen zonder haar ouders is iets waar zij vrede mee heeft. Zij kan niets veranderen aan de manier waarop haar ouders denken over homoseksualiteit. Ook raakte ik een keer in gesprek met een man die vertelde dat er bij hem thuis - na zijn coming out - een tijd lang niet tegen hem gesproken, alleen vanwege zijn geaardheid.

Aan mijn oma, die inmiddels is overleden, heb ik het nooit verteld. Omdat ik toch wilde weten hoe zij zou reageren, ging ik het gesprek aan met mijn moeder en mijn tante. ''Oma zou misschien in het begin moeite hebben gehad met jouw geaardheid. Ze was religieus en hield vast aan haar cultuur, maar uiteindelijk was jouw geluk veel belangrijker geweest.''

''In Nederland heb ik mijn eigen wereld gecreëerd''

MASKER

De sociale controle door de gemeenschap gebeurt niet alleen in Nederland. Een aantal jaar terug gaf ik een interview over mijn eigen geaardheid. Dat ging de wereld over en kwam bij familieleden in Suriname terecht. Er werden opeens vragen gesteld en het voelde alsof ik verantwoording moest afleggen aan een deel van de familie waar ik niets mee heb.

De Amsterdamse Kai is Surinaams-Hindoestaans en herkent dit heel goed: ''Mijn ouders wonen in Suriname en iedere keer dat ik daar op bezoek ben, pas ik mijn identiteit een beetje aan. Zij weten het, maar de mensen om hen heen hebben geen idee van mijn geaardheid. Bij veel biculturele gemeenschappen wordt er op elkaar gelet. Men hoeft maar één ding te zien en er wordt al rondgebeld binnen de familie.'' Kai is zich bewust van de verschillende omgevingen waarin hij zich begeeft en past zich daar ook op aan. ''Hier in Nederland heb ik mijn eigen wereld gecreëerd. In Suriname hebben zij hun eigen wereld. Het voelt een beetje respectloos als ik zou proberen die wereld te veranderen.''

Volgens Kai dragen veel biculturele Nederlanders een masker. ''Je staat echt tussen twee culturen in. Je hebt thuis een andere rol dan in de buitenwereld. Als je geaardheid dan ook nog eens een rol gaat spelen, wordt het inderdaad een stuk complexer.''

''De Surinaams-Hindoestaanse cultuur is een hele fijne en warme cultuur. Als jij jezelf constant moet verantwoorden en uitleggen is dat niet leuk. Er zijn queer mensen die breken met hun cultuur, omdat zij niet continu de strijd willen aangaan. Alleen daarmee breken ze ook met een deel van zichzelf, wat een bepaalde leegte veroorzaakt en dat doet ontzettend veel pijn.''

Kai (Instagram: @kai_bha)

Kai ziet de toekomst hoopvol in. Volgens hem kijkt de nieuwe generatie Hindoestanen anders tegen seksualiteit aan. Ik deel zijn toekomstbeeld helemaal. Ik merk dat mijn generatie een stuk opener is dan de generaties voor mij. Naarmate ik ouder word en meer gesprekken voer met de mensen om mij heen, komt het besef dat mijn beide culturen wél samen kunnen bestaan. Het wordt tijd voor mijn eigen invulling van cultuur en tradities, want ook dat kan veranderen. En hopelijk breekt vanzelf het moment aan waarop de nieuwe generatie biculturele LHBTIQA+'ers een plek in beide werelden heeft.

PRIDE: BE YOU, DO YOU
Pride Amsterdam ziet er dit jaar door de coronacrisis anders uit dan normaal. Maar dat betekent niet dat er geen Pride gevierd kan worden! Op FunX hoor en lees je de hele week bijzondere verhalen van mensen uit de LHBTIQA+-gemeenschap. Check FunX.nl/pride voor alle verhalen.

- In 'FunX Beseft' bespreekt FunX actuele, culturele en lifestyle topics die jouw aandacht verdienen. Een groter bewustzijn voor de generatie van nu -