El Ghazi over reputatie: "Soms zit ik vol emotie en doe ik dingen die ik niet meen"

Vastberaden voetballer

El Ghazi werd geboren in Barendrecht en werd geboren met een grote liefde voor het voetbal: "Toen ik nog in de luiers zat, was ik al met een propje papier bezig." Zijn vastberadenheid werd op jonge leeftijd al duidelijk, toen hij zijn ouders dwong om hem op voetbal te zetten. "Eigenlijk mocht dat pas met vijf jaar, maar ik bleef mijn moeder lastigvallen. Uiteindelijk lukte het haar de voetbaldirectie te overtuigen om mij op 4,5-jarige leeftijd toe te laten." De kleine El Ghazi speelde zijn eerste jaren bij BVV Barendrecht.

Mentaliteit

Uiteindelijk kwam El Ghazi bij de jeugdopleiding van Feyenoord terecht, maar daar werd hij weggestuurd vanwege gedragsproblemen. "Mijn mentaliteit was niet gericht op topsport, maar op pleintjesvoetbal. Ik was meer met partijen bezig." Voor El Ghazi was het een grote shock dat hij de club moest verlaten.

"Ik voelde me bedrogen door mijn grote liefde."

Talent

Trainer Tony zag wel het talent in El Ghazi. Hij vroeg hem te komen trainen bij Spartaan '20. "Ik twijfelde heel erg, want ik was van plan te stoppen met voetbal. Ik zag het niet meer zitten." Toch wist Tony hem te overtuigen. En gelukkig maar, want na twee seizoenen viel hij op bij Sparta en mocht hij de overstap naar de andere Rotterdamse club maken.

Problemen

Maar ook daar ging het niet van een leien dakje voor de toen 15-jarige jongen. Opnieuw was hij een twijfelgeval en moest hij zijn houding veranderen om te mogen blijven. Dat was voor El Ghazi een keerpunt:

"Ik stortte in. Ik moest weer denken aan dat moment dat ik weggestuurd werd bij Feyenoord. Dus ik ben die zomer niet meegegaan op vakantie naar Marokko, maar thuisgebleven om door te trainen."

010 vs. 020

Het lukte Anwar om goed te blijven presteren en in 2013 maakte hij de overstap naar Jong Ajax. Een controversiële keuze en veel buurtgenoten en klasgenoten begrepen niet dat hij voor de Amsterdamse club ging spelen. "Dat was schrikken. Ook op school werd ik uitgescholden." Maar El Ghazi bewees van grote waarde te zijn voor Ajax. Binnen een jaar mocht hij dan ook bij het eerste spelen.

Voor zijn vader

Toen El Ghazi voor het eerste mocht gaan spelen, was hij de gelukkigste persoon op aarde. "Ik kreeg een contract en ging ander geld verdienen. Mijn vader kon daardoor stoppen met werken." Anwar wilde niet alleen voor zichzelf voetballer worden, maar ook voor zijn ouders.

"Mijn vader kwam hier als gastarbeider om in een beschuitfabriek te werken. Nu zit mijn vader ziek op de bank thuis met rugpijn door het harde werk. Hij heeft alles voor mij opgeofferd. Hij is naar Nederland gekomen om mij een betere toekomst te bieden. Dat houd ik altijd in mijn hoofd tijdens een zware training."

Reputatie

Aan het succes kwam een einde toen Peter Bosz trainer van Ajax werd. Die zomer kreeg El Ghazi te horen dat hij beter naar een andere club kon gaan, maar dat wilde hij niet. De rechtsbuiten bleef in zichzelf geloven, maar raakte zo gefrustreerd dat het tot een ruzie met Peter Bosz leidde. "Ik zat er op een training zo doorheen dat ik agressief boos en teleurgesteld was." Dat leidde ertoe dat Anwar voor straf teruggeplaatst werd naar Jong Ajax. Opnieuw kreeg El Ghazi te maken met een slechte reputatie, maar die past eigenlijk helemaal niet bij hem, vindt hij zelf.

"Er bestond al een beeld over mij dat ik arrogant ben en dat ik een probleemkind ben, terwijl ik zo helemaal niet ben. Ik ben gewoon iemand die vecht voor het voetbal. Soms zit ik vol emoties en dan doe ik dingen die ik helemaal niet meen."

Goed voorbeeld

Eenmaal bij Jong Ajax zag hij hoe erg de jonge jongens naar hem opkeken en kwam bij hem het besef dat hij echt een voorbeeldfunctie heeft. "Toen kon ik mezelf wel voor mij kop slaan dat ik dat had gedaan." Trainer Tony ziet in Anwar, hoewel hij hem ook "moeilijk en verwend" noemt, ook een voorbeeld.

"Anwar is het voorbeeld van iemand die door velen werd onderschat en er alles aan heeft gedaan om hen de mond te snoeren."